Opowiadanie
Dom
Dom,
pełny a tak przeraźliwie pusty,
głośny a tak cichy,
ciepły a tak chłodny.
Dom,
ze ścianami w żółte kropki,
z murami z czarnej cegły
bez duszy.
Z kroplami łez na szkle,
Tysiącami par kapci na wycieraczce.
Dom,
z owsianką codziennie rano,
z samotnością dzień w dzień.
Ze smutna buzią
umazaną dżemem morelowym,
której nie ma kto wytrzeć miłością.
Dom,
bez fundamentów,
z przeraźliwie skrzypiącym sercem,
z wielkimi oczami,
wpatrzonymi w pustą drogę życia.
(Komentować może tylko zalogowany użytkownik, który wykonał rejestrację pełną.)
02.08.2010 09:08 od: Andzia32
Wiem jak to jest być samej i tęsknić super to opisałaś.pozdrawiam
15.03.2009 09:36 od: emma
rzeczywiście... kiedy jesteśmy samotni wszystko wydaje nam się takie szare, puste i smutne. Nawet dom, który powinien tętnieć miłością... jednak gdy pojawi się ta właściwa osoba, wszystkie smutki odpływają:) takiej osoby Ci życzę z całego serca ;-* buziaki Izu:***** ;D
08.11.2008 18:50 od: jagodka041
Eh Izucha :) dlaczego z owsianką?? ja tam wolę CiniMinis :P Xd ale wiesz, że to tak na marginesie. Podoba mi się twój wyraz siebie, bo to co piszesz naprawdę przemawia do mnie :) i wiedz, zę jestem z tobą całym sercem :) :* Dom to dom, ale czasami jest taki strasznie szary i pusty. Debet na koncie i nawet nie ma do kogo zadzwonić. Domówka jest fajna, ale potem trzeba sprzątać, a później i tak znów to samo. Super skarbie. Eh chciałabym kiedyś, aby ten (taki jeden) zeszycik trafił w moje ręce, ale żeby był prosto z drukarni, świeżutki i pachnący nowością. Buziaki :******
31.10.2008 21:14 od: pati7
Ładnie :)